Algemeen
Men nam aan dat de bedwantsen (of wandluizen)(Cimex lectularius) zo goed als uitgeroeid waren door het gebruik van synthetische insecticiden en de controle van inboedels tijdens verhuizingen. Maar door het toegenomen internationaal toerisme blijkt nu dat al sinds enkele jaren er weer meer bedwantsen opduiken.
Identificatie
De bedwantsen zijn vleugelloos en worden tot 6mm lang. Ze zijn papierdun en roodbruin gekleurd indien ze niet juist bloed hebben opgenomen en zijn met het blote oog te zien. Wanneer ze juist bloed hebben opgenomen lijken ze net een levende bloeddruppel.
Men kan de aanwezigheid van bedwantsen herkennen aan de typische olieachtige zoete geur die ze verspreiden, de bloedvlekken van doodgedrukte wantsen op de wanden en ook de vlekken van de uitwerpselen.
Ontwikkeling
De wantsen blijven niet aan hun gastheer vastgehecht, maar verstoppen zich overdag in spleten en tussen kleding. ’s Nachts komen ze te voorschijn om hun bloedmaal te nuttigen, dit doen ze enkel indien ze hongerig zijn. Ze worden aangetrokken door de warmte die de gastheer uitstraalt.
Een volwassen bedwants kan in de loop van 10 minuten 7 maal zijn eigen gewicht aan bloed opzuigen. Dan waggelen ze volkomen volgegeten weer naar hun schuilplaats waar ze hun maaltijd verteren, paren en eierenleggen, tot ze weer hongerig worden.
De vrouwelijke bedwants kan tot 200 eitjes leggen gedurende haar bestaan. Ze wordt via traumatische inseminatie bevrucht, wat inhoudt dat het mannetje een gat boort doorheen het pantser van het vrouwtje om daar zijn mannelijke geslachtscellen te deponeren.
De jonge bedwantsen moeten 5 keer vervellen vooraleer ze volwassen en dus geslachtsrijp zijn. Vóór elke vervelling hebben ze een bloedmaaltijd nodig. De totale levensduur van de bedwants is gemiddeld 7 maanden.
Schade
Bedwantsen zijn vooral vervelend door hun steken, maar ook omdat ze een rol kunnen spelen bij het overbrengen van ziekten. Wanneer ze gestoord worden tijdens het steken, stoppen ze even waarna ze ongestoord verder gaan op een andere plek. Vandaar dat men soms een rijtje beten naast elkaar kan hebben. Deze beten veroorzaken een verschrikkelijke jeuk, vergelijkbaar met een muggenbeet, maar deze van de bedwants heeft meer tijd nodig om te verdwijnen.
Bestrijding
Bedwantsen worden vaak uit reis mee teruggenomen. Het is dus belangrijk zijn koffer en kleren na te kijken. Ook uit hotelkamers kunnen bedwantsen meegenomen worden. Het is dan ook aangeraden valiezen en dergelijke niet te dicht bij het bed te plaatsen zodanig dat de bedwantsen er niet in kunnen nestelen. Een andere oorzaak is de aankoop van gebruikte meubelen , schilderijen, tweedehandse matrassen,….
Indien men thuis merkt dat er toch bedwantsen mee uit vakantie zijn meegekomen is het van belang de besmette ruimtes zo snel mogelijk te laten behandelen met een insecticide.
De bedwantsen zijn zeer moeilijk te bestrijden, omdat ze zich door hun plat lichaam kunnen verstoppen in de kleinste spleten (achter het behang, schilderijen, tussen de planken van het parket, kieren van bedden en zomen van matrassen,…). De volwassen bedwantsen kunnen zeer lang zonder eten, waardoor men tot maanden na bestrijding met insecticiden nog steeds bedwantsen kan aantreffen.
Bedwantsen worden dus bestreden door een grondige behandeling van hun schuilplaatsen met biociden.
