Huismuis

Algemeen

Huismuizen (Mus musculus L.) zijn vrijwel de meest voorkomende knaagdieren in en om gebouwen. Het ganse jaar door kunnen huismuizen een probleem vormen. Het zijn nachtdieren en kunnen zich zeer goed aanpassen aan de heersende omstandigheden. Huismuizen zijn zeer goede klimmers waardoor ze overal in een gebouw kunnen voorkomen.

Huismuizen zijn van oorsprong hoofdzakelijk graaneters die zich gediversifieerd hebben in de loop van de geschiedenis.

Identificatie

De huismuis is meestal aan de rugzijde lichtbruin tot donkergrijs. Er bestaan vele kleurvariëteiten. De huismuis is slank gebouwd met een spitse kop, grote oren en duidelijk kraalogen. Het lichaam is dicht behaard, de staart vrijwel kaal. De volwassen huismuizen zijn ca. 8 cm lang ( zonder staart 6 cm) en wegen ca. 25 gr.

Ontwikkeling

Huismuizen leven in familieverband in een eigen leefgebied ( territorium), dat met geurvlaggen wordt gekenmerkt. Dit territorium wordt verdedigd tegen indringers. Het nest wordt gemaakt van gescheurd papier of andere zachte materialen en bevindt zich in opgeslagen goederen, in vegetatie, in alle denkbare holtes en spleten in gebouwen alsook ondergronds.

Ze kunnen een sterke doordringende geur achterlaten, te wijten aan de markeringsdrang ( met urine, uitwerpselen en een door de voetzolen afgescheiden stof).

De vrouwtjes zijn na twee maanden geslachtsrijp en hebben per jaar zo een 8 tot 10 worpen. Hun draagtijd bedraagt 19 tot 21 dagen en krijgen per worp gemiddeld 6 jongen. Meestal worden ze niet ouder dan 3 jaar en nadat ze 15 maanden oud zijn zullen de wijfjes nog zelden werpen.

Schade

De huismuizen zijn nieuwsgierig en ze beschadigen allerlei producten en materialen om hun knaagdrift te bevredigen. Hierdoor kunnen tal van problemen optreden:

Bestrijding

Door goede bouwkundige voorzieningen aan de buitenzijde en binnen in gebouwen, kan het de huismuis bemoeilijkt worden om een goed leefmilieu te vinden. Openingen van 5 cm zijn reeds voldoende om doorheen te komen. Een goede hygiëne ( opruimen, ontoegankelijke opslag en afvoer van afval) en het voorkomen van langdurige, ongecontroleerde opslag van grondstoffen en eindproducten leveren een bijdrage aan het voorkomen van muizenplagen.

Naast preventieve maatregelen kan het gebruik van rodenticiden aangewezen zijn om problemen met huismuizen te voorkomen.

Contacteer ons voor een vrijblijvend voorstel.

Zwarte rat

Algemeen

De zwarte rat (Rattus rattus) is oorspronkelijk uit Zuid-Oost-Azië. In de Middeleeuwen kwam de zwarte rat via de schepen in onze gewesten, waar ze de oorzaak was van de pestepidemieën (de rattenvlo is gastheer voor de pestbacil). Het zijn oorspronkelijk boombewoners, waardoor ze zeer goed kunnen klimmen. We vinden de zwarte rat daarom in gebouwen meestal op de hoger gelegen plaatsen. Het zijn ook zeer goede zwemmers. Zwarte ratten zijn alleseters met een duidelijk voorkeur voor fruit, granen en meel. Ze voeden zich niet graag met afval, zoals dit wel het geval is bij de bruine rat.

Identificatie

De zwarte rat heeft een slank lichaam en weegt 150-250 gr. De rug- en buikzijde zijn blauwgrijs tot zwart, waarbij verschillende kleurvariëteiten mogelijk zijn ( bruingrijze rug en geelwitte buik bij de Alexandrijse rat). De lengte van het lichaam varieert van 15 tot 24 cm en de staart is zeer lang (100 tot 130% van de lichaamslengte). Zwarte ratten hebben een vrij spitse snuit, grote oren en grote kraalachtige ogen.

Ontwikkeling

De nesten van zwarte ratten bevinden zich meestal in gebouwen en bomen. Ze maken zelden een nest onder grond. Onder goede weersomstandigheden en met voldoende voedsel kweken zwarte ratten het ganse jaar door.

Zwarte ratten zijn na 3 tot 5 maanden geslachtsrijp en hebben 3 tot 6 worpen per jaar met gemiddeld 7 jongen per worp. Hun vermoedelijke levensduur bedraagt 6 jaar.

Schade

Als drager van ziektekiemen vormen zwarte ratten een bedreiging voor de volksgezondheid. Volwassen ratten verorberen gemiddeld 30 gr voedsel per dag. Erger is het bevuilen van voedselvoorraden en grondstoffen met hun faeces en urine.
Ernstige schade wordt ook toegebracht door knagen aan verpakkingsmateriaal, houten vloeren, wanden, dakbeschotten, isolatiemateriaal, leidingen en kabels.

Bestrijding

Zoals ook geldt voor andere knaagdieren kunnen problemen met zwarte ratten voorkomen worden door het nemen van preventieve maatregelen zoals:

Contacteer ons voor een vrijblijvend voorstel.

Bruine rat

Algemeen

De bruine rat (Rattus norvegicus) is afkomstig uit Oost-Azië, van waaruit ze zich deels te voet,
deels per schip verspreid heeft.
Momenteel is het een belangrijke pestsoort geworden.
Bruine ratten zijn nachtdieren met een groot aanpassingsvermogen.
Het zijn alleseters en voeden zich zowel met plantaardig als dierlijk voedsel.
Ze eten graag vlees en zijn niet vies van vuilnis.

Identificatie

De bruine rat heeft een geblokt en gespierd lichaam. De volwassen exemplaren hebben een lichaamslengte van 19 tot 28 cm en wegen tot 500 gr. Ze hebben een stompe snuit, relatief kleine oren en een korte dikke staart, die 80 tot 100% van de lichaamslengte meet. De kleur van de rug is grijs - bruin, de buik is bleek - grijs. Allerlei kleurvarianten komen voor. Er zijn 5 tenen aan voor-en achterpoten. Jonge ratten kunnen we onderscheiden van muizen door hun grote achterpoten en relatief grote kop.

Ontwikkeling

Bruine ratten leven vooral op de bodem en nestelen ondergronds. Ze kunnen uitstekend zwemmen maar klimmen slecht. Rattenparen bakenen hun territorium af. Ze verplaatsen zich  langs goed te herkennen looppaden. Nesten worden gebouwd van stukjes stof, papier, stro of andere zachte materialen. De nesten situeren zich meestal buiten gebouwen, onder verhardingen of in de grond. In steden nestelen ze in riolen. Bruine ratten worden geslachtsrijp na 3 tot 5 weken en leven ongeveer 1 jaar. Ze hebben 4 tot 7 worpen met 8 tot 12 jongen per worp.

Schade

Het knagen aan verpakkingen, buizen, kabels, e.d. kan ernstige schade veroorzaken. Zoals bij de andere knaagdieren wordt de directe schade door het eten van opgeslagen voedingswaren overschaduwd door het bevuilen ervan met hun uitwerpselen en urine. Rattenstaan tevens bekend voor het overbrengen van verschillende ziekten.

Kadavers van dode ratten kunnen voor problemen zorgen: vleesvliegen leggen er hun eitjes in waarna de maden zich voeden met het karkas van de dode rat. Na enige tijd geeft dit aanleiding tot massale aanwezigheid van vleesvliegen.

Bestrijding

Preventieve maatregelen kunnen reeds zeer veel problemen met bruine ratten voorkomen zoals:

Contacteer ons voor een vrijblijvend voorstel.